Bir özgürlüğün
tadına doyamadım bir öfkenin…
Bir senin,
bir de henüz yaşanmamış olanların…
Beklemeye
doyamıyorum, hissetmeye,
Anlamaya
çalışmaya, anlamlandıramamaya...
Şaşırıyorum
bazen..
Sorduğumda
cevapların karşıma çıkmasına
Ortaya
çıkmak için sormamı bekliyormuş gibi
Pusuya
yatmış bekliyor tüm sorgulamadıklarım
Bir yanmanın
tadına doyamadım bir de soğumanın
Yanıp yanıp
sönmenin, sönüp tekrar tutuşmanın
Yakmayı istediğim
çok zamanlarım olmuştu herkesi
Bana ait
ne varsa yığıyorum orta yere
Kendimi yakıyorum kendimi pişiriyorum hep.
Bir kahkahamın
tadına doyamadım birde ağlamamın
Duygu okyanusunda
yüzen zerre gibi
Oradan oraya
sürükleniyorum, yontuluyorum
Kopan
parçalarımın yerine yenisini çıkartıyorum
Kopmasını
istemediklerim olsa da
Her gün
farklı bir şekle şemale bürünüyorum
Tadına doyamadıklarım
doyurmaya başladığında
Sorular soramayıp
cevaplar karşıma çıkmadığında
Kendim sönüp
artık kendimi yakamadığımda
Son şeklime
vardığımda, artık şekil alamadığımda
Okyanustan
ayrı değil onunla bir olduğumda
Tamamım ben
deyip yuvaya dönme vakti gelmiştir artık…
Haccecan
14.01.2022
Yazarken Dinlenildi
bir araya güzel getirilmiş kelimeleri çok severim :)
YanıtlaSil