Cinsellik, aşk ve günah…
Bu kavramların üzerine biraz düşünüp, düşüncelerimi yazı
olarak görmek istiyorum…
Cinsellik… Bizim toplumumuz da ki insanların çoğunu bu
konuda üzerine hiç konuşmadığını düşünürsek, cinsellik üzerine düşünmeye, konuşmaya başlamışsak yol kat etmeye başlamışız demektir. Şu an bir çok insan beklentisiz
gözlem dönemi deneyimlediğinden bu konuda dahil bir çok konu hakkında
düşünmüyor, sorgulamıyor, sadece güdülüyor… Gözlemlediği dönemleri
deneyimliyorlar…. Aklınıza Maslow’un ihtiyaçlar hiyelarjisi gibi basamaklı bir üçgen
getirdiğinizde alt basamaktaki insanlar gurubuna denk geliyorlar. Beklentisiz gözlem döneminin yanında mutsuzluk dönemini deneyimleyenlerde var. Mutsuzluk basamağı aynı zamanda sorgulama yapmak
için itelendiğimiz, ruhsal sıkışmışlık yaşadığımız (dini terim karşılığı helak
edildiğimiz) dönem. Şu an hayatının dipte olduğunu hissediyor ve mutsuzsan;
mutlu olacağın dönemlerin öncesine gelmişsin demektir. Gözün aydın olsun. Ruhsal
sıkışmışlık yaşadığın dönem de doğru düşünebilir ve düşündüklerini uygulamaya
geçirebilirsen mutlu ve haz dönemine geçiş hakkını kazanabiliyorsun. Mutluluğun
algılanabilmesi için mutsuzluğun, korkunun, şiddetin deneyimlenmesi gerekiyor.
Beyazı algılayabilmen için siyahın ne olduğunu bilmen gerektiği gibi…. Sistem ilk önce siyahı öğretiyor insana.
Kendi beklentisiz ve mutsuzluk dönemlerime dair
deneyimlerimi bol bol yazıyorum bloğumda. Düşüncelerimi değiştirerek bunların
bende bıraktığı etkilerden kurtulabileceğimi keşif ettim. Olumsuz etkilerden tamamen kurtuldum
denemez. Çabalıyorum.
Cinsellik üzerine kadın ve erkeğe yüklenen bilgilerin çoğu
hatalı. Hatalı olduğuna mutsuz olduğum dönemlerin üzerinde düşünerek farkına
vardım. Beklentisiz gözlem dönemlerinde edindiğim hataları tespit etmem için ilk önce biraz o dönemleri yazmalıyım sanırım.
Cinsel dürtülerimin ilk ne zaman harekete geçtiği konusunda
kendimi yokladığımda orta okul yıllarıydı sanırım. Beslediğimiz dişi tavşan
yeni doğum yapmıştı. Doğumun hemen ardından erkek tavşan, dişi tavşanın
peşinden çiftleşmek için koşturuyor, dişi tavşanı sıkıştırıp duruyordu. Dişi
bazen onu ısırıyor, patileriyle yumrukluyor, çiftleşmek istemediğini her halinden anlaşılıyordu. Erkek tavşan emelini gerçekleştirmeden
onu bırakmayacağı aşikârdı. Tavşanın içinden nasıl bir istek fışkırıyorsa asla
geri durmuyordu. Kararlılığın ne olduğunu sorsalar çiftleşme isteği duyan
tavşanı örnek gösterebilirim. O esnada erkeğin içinde ki yoğun isteğin bende de
olduğunu fark ettim ancak üzerine çok durmadım. Şu an bunun üzerine durup bu
konuyu biraz açmak istiyorum. Bende bir dişi olmama rağmen cinsel enerjim
olduğunu dişi tavşan değil de neden erkek tavşan üzerinden hissettim? Bunun bir
anlamı var mı? Şu yaşımda 2 çocuk doğurduktan sonra dişi tavşan ile daha çok
empati yapabiliyorum. Doğum yapmamın hemen ardından Yanımda ki gelip sevişmek
istediğini söyleseydi onu benzinle yakardım herhalde. Hiç zamanı değilken zor kullanarak
ve baskı ile içinde ki üreme isteğini yerine getiren tavşanı, insan ahlak değerleriyle yargılamak tabi ki doğru değil ancak insan davranışlarını anlayabilmek için o
davranış üzerine düşünmek yol aldırabilir. Zorlanan dişi tavşanda değil de zorlayan tavşanda
keşif etmiştim kendimi. “Zoru severim” diye çok söylerdim o zamanlar. Artık bu cümleyi bilinçli olarak kullanmıyorum. Zor’un beni yeterince
zorlamasına müsaade ettim. O sözler ile kendime çektiğim bir çok olaydan da çok
şeyler öğrendim. O çağlarda zor ve dayatmayı normal algılıyordum ve davranışların sonuçlarını kestiremeyecek yaş aralığında olduğum için güvenli
taraf olarak gördüğüm güçlü ve baskın tarafta olmayı tercih etmiştim bilinçsizce. Bunların hiç birisi farkındalıkla olmadı tabi
ki. Şu an ki bilinç düzeyimde “içimde çok yoğun hissettiğim öfke duygusu da
dahil, erkek tavşanda gördüğüm ancak bende de bulunan baskıcı, zorba tarafın"bana geçmiş yaşamlarımdan miras
kaldığını anlıyorum.
Cinsel isteğimin uyanmaması konusunda sürekli kendimi baskılıyordum.
Baskılamak da değil de görmezden geliyordum. "Baskılamak" olanı zapt etmek
demekken, "görmezden gelmek" yok saymak demek. Bende böyle bir istek olamaz!!! İnkarda denebilir. Cinsel
istek bir tek orospularda olur!!! Şüphesiz babamın kendimi baskılamanın
üzerinde etkisi çok büyüktü. Orospuluğa çıkar bu yolun sonu mazallah!!!! O
zamanlar bu dürtüler ve bu baskının ne anlama geldiği üzerine düşünmüyordum.
Türkan Şoray kuralları koymuştum kendime. Öptürmem, elletmem, bakmam,
baktırmam, yüz vermem, konuşmam, bana yan bakacak erkeğin alnını karışlarım diyerek
erkeksi tavırlar sergiliyordum. Lise arkadaşlarımın hepsi aşk mektupları
yazarken ben onlara (aşk konusunda hangi ara uzman oldumsa!) ilişki nasıl
yürütülür konulu akıl veriyordum. Erkeksi tavırlar sergileyen kadınların
yetiştirilişinde muhtemelen baskılanmışlık yatıyor. Bu yazdıklarımın
psikolojide bir karşılığı var mı veya doğru mu bilmiyorum. Şimdi internetten psikoloji
araştırma isteği de yok içimde. Bence öyle…
Toplumsal ahlak değerleri de eninde sonunda evlenmem gerektiğini empoze
ediyordu. Kiminle evleneceğimi bilmiyorum ama evleneceğim nasılsa bir gün diye
düşünüyordum. Bakmadığım, baktırmadığım, elleyemediğim bir erkekle nasıl
evleneceğim konusunun bir mantığı olmasa da bu kuralım kanun hükmünde
kararname gibiydi. Tek kişinin kararıyla kanunlaşmış ama o tek kişi kimdi bir fikrim
yoktu. Meclis kararıyla alınmış olsaydı bu kadar acı çekmezdim eminim. Meclis
kimlerden oluşuyor bunun hakkında da bir fikrim yoktu. (Meclis konusunu
irdeleyeceğim yazının sonunda)
Üniversiteyi kazandıktan sonra kaldığım yurdun
alt katında bulunan internet kafede chat yapıyordum sürekli. Karşı cinsi inkar
ettiğim kadar da merak ediyordum. Bu merakımı
arkadaş ve dostum diye hitap ettiğim erkeklerle gidermeye çalışıyordum. Arkadaş ve dost olarak sınır koyarak konuşmak kendime koyduğum kuralları ihlalden sayılmıyordu!
Babamın beni 24 saat takip eden hayali ise sürekli tepemdeydi. Hayalinden bile
çok korkuyordum. Sanal seks yapalım mı diye başlayan sohbetlere günah, yanlış olduğunu anlattığım diyalogların sonunda
karşıda ki benden "özür dilerim" dileyerek bitirirdi sohbeti. Yoldan çıkmışları
bile yola sokuyordum!!! Öyle bir diyalog ve ikna kabiliyeti hakimdi bende!!! Karşı
cinsten bana arkadaşım, kardeşim ve dostum diye araya mesafe koyarak yaklaşan
insanlarında benim gibi bastırılmış duyguları olduğunu anlıyordum. Ama o aralar
o insanların bana aynalık yaptığının da farkında değildim. Bu bastırılmış
duygulara sahip olan çokça insan ile de karşılaştım. Sanal seks yapalım mı
diyen insanlarda dahil bir çok insan bu içlerinde ki dürtüleri sağlıklı
olarak nasıl dışarı akıtacağını bilmeyen insanlardı. İnsanlara nasıl güven
veriyorsam artık, gelip en olmadık sırlarını, çözemedikleri konularını benimle
paylaşırlardı. Aslında şu an fark ediyorum ki kendi sorunlarımı, aşamadığım
konuları onların yardımıyla aşama aşama aşıyormuşum.
Evlendikten sonra internet ortamda yaptığım sohbet konuları da değişmeye başlamıştı. İnternette tartışma
gruplarında hararetli tartışılan konulardan bir tanesi de evlilik yaşı konusuydu.
Olaya geleneksel yaklaşan kişiler, kendini modern-bilim taraftarı olarak gören
kişiler tarafından eleştirilirdi. Gelenekçi olarak tarif edeceğim kişi (o
kişiyi etiketlemek ve yargılamak için kullanmıyorum iki farklı görüş açısını
ifade edebilmek için onlara isim vermem gerekiyor) erken evliliğin insan fıtratına uygun olduğunu, insan vücudunun yasal olarak erişkin sayılan 18 yaşından çok önce
olgunlaştığını, eskiden insanların erken evlenmesini de görüşlerine kanıt
olarak sunuyordu. Günümüz modern-bilim
taraftarı insanlar ise karar verme yetisine 18 yaşında eriştiğine kimi
ülkelerde yasal erişkin yaşının 20 olduğunu, erken evliliğin yanlış olduğunu
savunuyordu. Bence her iki tarafın haklı tarafları ve haksız tarafları var.
Gelenekçi insanların erken evlilik konusunun çıkış noktası geçmiş insanların
deneyimleri sonucu kendilerine aktarılmış, uygulanmış ve sonucu belirli
toplumsal kurallardı. Cinsel isteğin uyandığı dönemlerde kendi dengi insanla
evlenerek cinselliği herkesin uygun gördüğü koşullarda yaşayabilirdin. Ben ilk
okul yaşlarında iken 3 günlük düğünün ardından amcamın gerdek odasına sırtına vurularak gönderildiğini
hatırlıyorum. Bu gelenek hala devam ediyor mu bilmiyorum. Herkesin bildiği
onayladığı istenilme ritüeli, düğün, toplumun onayladığı eşler arasında yaşanan cinsellik ve ardından
doğan bebekler… Bunlar herkesçe kabul edilen konulardı. Günümüzün doğrularını
karşılıyor mu? Tam olarak değil. Günümüz insanlarına göre insanlar 18 yaşından
sonra mental olarak olgunlaşıyordu. 18 yaşına kadar cinsellik yaşamak isteyen gençler ne
yapmalı konusunda bir boşluk oluştu şimdi. Gelenekçi insanlar evlensin diyerek
bu açığı kapatırken, modern insanlar bu konuya tam açıklık getirmiyorlar. Gençler
istediği kişiyle, istediği gibi sevişsin mi? Bu gençler bu enerjilerini yok mu
saysın, baskılasın mı? Korunmadan gerçekleşen ilişki sonucunda çocuk doğduğunda
bu çocuğun hakları ne olacak, bu çocuğa kim ebeveyn-babaveynlik yapacak? Aslında gelenekçi insanlar algılanan dinden
beslendikleri için sevişmenin önünde dinin bir engel koyduğu yönünde eksik
bilgilere sahipler. Dinde cariyelik denen cinselliğin özgürce yaşandığı bir statü var. Bekar insanlar arasında özgürce yaşanan cinselliğe din yasak getirmemiş. Evlilik gibi
ciddi sorumluluğu yürütemeyecek, tek eşe sadık kalamayacak insanların cinsel
ilişki yaşamasında bir mahsur yok. Evli olan insanların eşine sadık kalmadan gizli gizli ilişki yaşamasına zina denilmiş, kandırarak yürüttüğü bu ilişki türünü yasaklamış. Evliliğin devam ederken evlendiğin kadın-erkeğin onurunu hiçe sayarak bir ilişki yaşayamazsın. Çocukları ortada bırakmadan, şartları sağladıktan sonra boşan sonra ilişki yaşa.
Günümüzde artık evlenme kriterleri o kadar
arttı ki. Önceden anne-babanın gelin-damat olacak insana karar vermesi, dengini
bulman çok kolay iken günümüzde kendi kafa dengini bulması ayrı mesele, ekonomik koşulları aşabilmen
ayrı bir mesele, çocuk olursa onu yetiştirmesi ise apayrı bir mesele… Hepsi
sorumluluk sahibi bireylerin üzerinde aşırı bir baskı oluşturuyor. Cariyelik
kavramı bu baskıyı bir nebzede hafifletiyor. Cariyeliğin günümüz karşılığı flört,
partner, seks arkadaşı vs. Bu ilişki türlerinin evliliğe varmaması daha manidar
sanki. Sorumluluk hissetmediğin ilişki gerçek bir ilişki olamaz. Sevişmek serbest, ortak ekonomi ve ev bağı olmayabilir. Sevişelim
sadece. Bu ilişki de çocuk düşünülmesin tabi ki. Tamamen iki kişinin ortak kararıyla yürütülen, kurallarını ikisinin
belirlediği ilişki türü.
Günah; eyleme dönüşsün veya dönüşmesin düşüncelerinin ruhsal
acı çektirdiği her şeyin karşılığını ifade eden kelime. Kendi içinde azap
hissediyorsan, bir şeyleri yanlış düşünüyorsun demektir. Kaçınılmaz olarak her
insanın günah işlediği bir yerküre burası. Kimse günah işlemeden bu dünya
okulundan geçemeyecek. Dersini almadığın ve tekrar etmeye devam ettiğin her
günah; içinde hissettiğin vicdan azabı olarak geri dönüyor sana. Doğru
düşünmeye ve davranmaya devam etmiyorsan günahın için vicdan azabı hissetmeye devam
edeceksin. Günah kavramı hepimize yanlış anlatılıyor. Cinsellik, kadının saçı,
kıyafeti, bel altı her konu günah olarak anlatılıyor. Böyle anlatanlar artık en
büyük günahı işliyor farkında bile olmadan.
Aşk konusu; Çoğu bilim adamının en uzun süren aşkın 2 yıl
sürdüğü yönünde açıklaması var. Amaç üremenin sağlanması, bebeğin en yoğun
ilgiye ihtiyacı olduğu zaman diliminde kadını ve erkeği bir aşk duygusu ile arada
tutabilmekmiş. Aşkın sonu cinsellikle bittiği algısı hakim olduğundan korku
boyutunda ki insanlarda aşkı günah olarak belletmişler. Onların yorumları bu
yönde ki bence aşk sadece üreme isteğine dayandırılamaz. Aşk hayal kurmayı
öğretiyor insana. Şiir, hikaye yazdırıyor. Sanat yapmak için ilham kanallarını açıyor. Aşk acısının sonu çok hayırlı. Ruhsal olarak en çok geliştiğin dönem. Yoğun
olarak hissedilen o duyguları ruhun dansı olarak görüyorum. Aşk bence bir staj.
Gerçek gösteriden önceki prova. Aşık olduğun kişiye karşı hissettiğin yoğun
duyguyu sürekli hissediyor hale gelmek, bu sevgiyi tüm varoluşa karşı hissetmek
mümkün. Tüm mekanlara, zamanlara, kişilere, olaylara… Her şeye, her zerreye… Stajın
sonunda düşünsel, zihinsel ve ruhsal vardığın nokta Tanrı’ya en yakın olduğun
nokta. Tanrı ile bir olma noktası.
Cinsellik evleneceğim erkekle aramda yaşanmalı diye
kuralımın mantığı yokmuş. Şu yaş aralığında daha iyi anlıyorum. Ancak
baskılanmış halimle aldığım bütün kararları da gerçekleştirmiş bulunuyorum. Karşılıklı sevdiğim, seviştiğim, sevgili olduğum ilk ve tek adamla evlendim. Yıllar önce
içimde kanun hükmünde kararname kararlarını alan tarafım bana çok acı verse de
ondan çok şey öğrendim. Gururlu, dimdik, asmalı kesmeli tarafım içimde duruyor
hala. İhtiyacım olduğumda çakı gibi yanımda. İçimde bir meclis dolusu yanım
olduğunu yeni yeni keşif halindeyim. Meclisi idare eden başkan olmayı yeni öğreniyorum. Yol uzun… Yol çok uzun. Bu bedenin içine artık sığmadığımı
hissediyorum. Bu bedenle, sonsuz olan o yol gidilebilecek gibi de değil zaten. Yol
almak isteyen ruhum, bedenim değil. Algıladığımız dünyanın sonuna geldik gibi
hissediyorum.
.jpg)
.jpg)
