Feryal'den (2003)
Artık kalbimin kırılacak hiçbir köşesi, hiçbir kenarı kalmadı. Paramparça oldu. İnsanlar artık karşılarında koca bir et yığını görecekler. Allah’ım bunu senden istemeye hakkım var mı bilmiyorum. Tanımadığım bir insana yaptığım tebessümün hatırı için öldükten sonra bana; hiçbir şeye kırılmayan, her ne olursa olsun mutlu olabilen, her an huzurlu olabilen, her şeyi, herkesi sevebilen, içi en güzel huylarla donatılmış kocaman bir kalp ver. İstersen artık o kalple beni cehennemin içine at. Verdiğin o kalple; ateşte yansam bile mutlu olurum. Cehennemde ki diğer insanları verdiğin o kalple seveyim, onlara yardım edeyim. Onlara sabırlı olmalarını, bir gün mutlaka Sen’in onları bağışlayacağını söyleyeyim. Bağışlayacağını biliyorum. Çünkü sen çok merhametlisin. “Rahmetim gazabımı geçmiştir” diye Sen diyorsun.
Hakikat
İçinde yaşadığın o kuvvetli boşluk ve peşinden ettiğin o dua, çok büyük bir duaydı küçüğüm. Peşinden pek çok başka şeyi hayal/dua ettiğin için, o günkü büyük duanı ancak ben sana hatırlattığım için hatırlayabildin. Oysa, o günden bugüne kadar yaşadığın hayatın her aşamasının anafikrini, farketmemiş olsan da, o günkü o büyük dua oluşturdu. ..... Bu süreçte, benim rolüme gelince… O güne kadar seni o serzenişe götüren hayatı sana yaşatan benim. Ben sadece duayı kabul ya da reddeden olmadım. Sen o duayı edensin, ben ise aynı zamanda o duayı ettirenim. Ben ve sen… Biz’i birbirimizden ayırmak hiç ama hiç kolay değil… buRAK özDEMİR- Levhi Mahfuz
Haccecan... 2021
Bana Feryal iken yazdırdıklarına bir bak DONA. Bana ne dualar ettirmişsin ve nasıl bir hayat yaşatmışsın. Nasıl bir insan olmam gerektiğini bildirirken aynı anda o yolda bir hayat yaşatmışsın. Her yaşattığın başım üstüne.
İlk okulda da böyleydim. Fakir bir aile olduğumuz halde okulda yardım kampanyası düzenlerdim, Kaymakamlığa bile gittiğimi hatırlıyorum. Benim özüm işte bu.. Her zaman da buydu... Bu hayatta ki rolüm iyi bir insan olmak. Elimden başka bir şey olmak gelmiyor. Bu rolümün hakkını daha henüz vermedim. Yolun çok başındayım.. Bazen içimde ki canavar ortaya çıksa da özüm bu. O canavar da iyi ki var. Yeri gelmişken onun da hakkını vereyim. Saf, herkes tarafından kullanılabilen biri olmamak için o canavarın olması gerekiyor. Emin olun o canavarla karşılaşmak istemezsiniz. Beni çok zorlamamanız kendi açınızdan iyi olur uyarmadı demeyin :)
Üniversite yıllarında "dünyayı ben kurtaracağım" diye okkalı, iddialı bir laf etmiştim. Dünyayı değiştirmekle ilgili her zaman içimde bir şeyler vardı. İçimde her zaman olan bu hayaller, düşünceler adına ne derseniz işte... Bunlar gerçeğe dönüşecek... Hayaller, masallar, rüyalar, süper kahramanlar, peygamberler... Hepsi gerçek olmaya geliyor... DONA Sözü...
