Acı v Pekmez

 

Kazan karasıdır elleri

Parlar pas parlar parıldar

Isırganlar dalar ellerine, bileğine

Şifadır derim, acı baldır kazı hafızana…

Eti kopar parmağından, canı çıkar içinden

Çıkmak kolay mı öyle bedenden..

Koşarsam acıdan kaçabilir miyim diye sorar..

Yok kaçamazsın hiçbir yere, yerin bura

Her şey burada, kafanda, sende….

Sende başladı ve sende bitecek olan

Hissettiğini yaşar insan

Hayal ettiğini ise hissederek yaşar..

Acını değil, dondurmayı düşün…

Soğuk soğuk ağzında tatlı tadı..

Sustu çocuk, hayalinde yaladı

Doyamadı tadına, yalamaya…

Zihni geldi sonra yine parmağına

Kaçacak yeri bulamadı, koştu kendine

Sarıldı, ana sıcağında buldu soğuğu

Acıyı anası bal eyler, kızı dondurma…

Gurur duy yaranla, mücadele ettiğin acınla

Seni yıkamayan o şey güçlendirdi

Sarılı parmağı madalya gibi taşımaya

Yaşadığı acıyı destan gibi anlatmaya

Koştura koştura, gururla, mutlulukla gitti.

Acı duyduğu parmakla pekmez de yaladı…

Haccecan

Dinlenildi