Heykel

 

Kaynak Okunası

Sevgilim diye başlayan bu şiirin ilk mısrasını yazarken ben

Sen yine bakıyor olacaksın çok uzaklara

Bekliyor olacaksın hiç gelmeyecekleri

Hayalinde korktuğun şeylerle yüzleşeceksin

Yaşıyor olacaksın yani, yaşıyor olacağız birlikte

 

Sevgilim, bir tanem…

Şehirlerin tüten o bacalarında ki dumanlar boğmasın seni

Derin derin soluk alman için tutmalısın nefesini

Soğuklarda üşüyen burnun için hohlamalısın avuçların içine

Ocağın dördüncü gözünü yakmak için üçüncü düğmeyi çevirmeli

İçinde ki zalim yanın ile asla karşılaştırmamalısın beni

Zalimler oldum olası, yüreğimden kanatmıştır beni..

Biliyorum bir anne şefkatiyle yaptığım nasihatler….

Bacalarda tüten dumanlar gibi boğuyor seni

“Çocuk muyum ben?” diye soruyorsun ya bana

Evet çocuksun…! Hatta 1.75 boyunda, altı bezsiz bir bebeksin

Bir erkek, adam olamaz; gerekir bir kadının elinin değmesi

Ellerim hep üzerinde, hamur haline getireceğim taş olan seni

 

Sevgilim, senle birlikte bende yoğuruluyorum hamur misali

Kan ter içinde kalıyorum, şekil oluvermek ne kadar da zahmetli

Düşlerimde son şeklini almış, olmuşsun sanki Michelangelo heykeli

Heykeller ağlayamaz, ruhsuz, donuk ve soğuktur taş misali

Hamurdan taşa dönüşen heykel’e, her şekle girebilen ruh üflemeli

Sevgilim diyerek sıkıca sarılıp koklayacağım, yarattığım o heykeli

 

Sevgilim, emeğim, alın terim, sancılarım, kıskançlıklarım….

Sen, kıymetini  izah edemeyeceğim başıma gelen en büyük talihimsin benim

Hamur olarak ellerimde yoğrulmaya ne zaman ikna ettim seni?

Böyle koşulsuzca bir başkasının ellerine, kim teslim eder ki kendini?

Sevdiğini o zaman anlıyorum, sen ezelden beri sevmişsin aslında beni…

Haccecan

08.03.2023

Camille Claudel Anısına

Gücün karşısında Aşk'tan vazgeçmeyenlere

Yazarken dinlenildi. Sevdama Dair Şiir - Ahmet Veske (Okuyan Furkan ÖZDEMİR)