Anne- babası arasında ki kötü ilişkiyi düzeltme
sorumluluğunu üstüne almak zorunda kalan çocuklar yetişkinlik döneminde dünyada
ki bütün sorunları çözme sorumluluğunu da üstlerine almaya çalışıyor. Sonuç ise
aşırı fedakarlık, bitmeyen bir tükenmişlik, kronik bir öfke ve dahası…
Yukarıda ki Uzman Psikoterapist paylaşımı hakkında ki yorumum...
Bu aile yapısında yetiştiğimi belirtmek isterim. Yıllarım
anne/babamı suçlayarak ve kendi talihsizliğime yanarak geçti. Bu olumsuz duygulardan kurtulduktan sonraki kendinize odaklanın bence. Yıllarınızı o duyguları taşıyarak
geçirmeyin. Bu zor şartlar altında yetişenlerin bir çoğu çok güçlü yapıda
oluyor. Sınırlarını çizebilirse ve kendini geliştirebilirse birçok insana
yardımda da bulunabilir. Acı ve sorunların içinden geçmemiş, halden anlamayan
psikologlardan tam verim alabilen kimse var mı? Bu zorlu ortamlarda yetişen
çocuklar kendini yetiştirirse toplumun psikoloğu olmaya adaylar. Bu paylaşımı
yapan arkadaş sonuç kısmında aşırı fedakarlık, tükenmişlik ve öfke yazmış. Bu
duygular bir sonuç değil bir süreç. Ölüm sonuçtur. Herkes ölecek. Yaşanılan hiçbir
şeyi boşuna yaşamıyoruz. İnsan her sorunun üstesinden gelebilecek şekilde
yaratılmıştır. Her an öğrenir, değişir ve gelişiriz. Geçmişte ki insanlar eski
sürüm bilgi ile yüklü oldukları için davranışları da hatalı idi. Aile yapımızı aşk,
sevgi, saygı, anlayış, doğru iletişim temeli üzerine oluşturmalıyız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı Bekliyorum