Hüznünü al
yanına, isyanını ve öfkeni…
Omuzlarından
indir, kucakla hepsini,
Kucağında
taşımak omzunda taşımaktan daha da mı zor geldi?
Yoruldun mu?
Bırakma
sakın…
Omuzların
kuvvetlendiği kadar kollarında kuvvetlenmeli
Ağla, isyan
et ama sakın bırakma…
Sonra
kendini karşına al, konuş onunla
Niye
taşıdığını sor kendine….
Cevap yok mu?
Bir daha sor ve bir daha…
Konuşana
kadar bırakma sormayı…
Cevap yine yok mu?
Ta ki cevap verene kadar tekrar sor ve tekrar…
Cevap yok değil mi?
Bu sorunun cevabı yok çünkü…
Cevapsız
soru sormayı bırak artık.
Bu soruların
cevabı yok.
Yüklerini niye taşıdığını bilmediğin soruların cevabı olmaz…
Bırak gitsin
sadece bırak...
bırak...
Kucağını aç
her şeye her olana olmuşa ve olacaklara…
Kucağın boş
olmalı ki, her şey gelsin sana…
Sıkı sıkı sarıldıkların güçlendirdi seni
Artık ihtiyacın yok onlara…
Mutsuzluğu al artık kucağına...
Doya doya sarıl ona...
Devamında gelecektir hazır olduğunda
Bulacaktır o seni...
Haccecan
01.11.2021
Güçlü olmak zor. Hayat bazen çok acımasız.
YanıtlaSil