Sayamadın
değil mi günleri ….
Saymamalısın da
Sayarsan geride
kalırsın
Anlamadın değil
mi olup bitenleri…
Anlamamalısın da
Anladığını sanmalısın
ancak
Anladığında
kalırsın olduğun yerde
Akıp gitmeli
sular, akıp gitmeli zaman
Yitip
gitmeli her şey…
Üst üste
binmeli…
Yükselmeli,
çıkmalı,
koşmalı…
İçinden
çıkamadığın ne varsa
Parçalamalı…
Aşmalı…
Yıkmalı…
Sen, ben ,
biz , onlar…
Ne varsa
hepsi artık bir olmalı
Tek olmalı…
∞ olmalı..
Ne kadar da
bayatladı
Kokmaya
başladı
Değişmeyen
her şey
Yerin de
sayan ne varsa
Yok olmalı
Yenisi gelmeli,
Tazesi
Pırıl pırıl
parlamalı
Mis gibi
kokmalı
Hissetmelisin
Öpmeli,
koklamalı
Ama doyamamalısın
Umurun da mı
sanıyorsun?
Zamanın
senin çektiğin acılarından
Ağlamalarından
ve sızlanmalarından
Yakınmalarından
ve bağırmalarından
Sen değer
veriyorsun acılarına sen…!
Değer
verdikçe onlara arttıkça artıyor
Bindikçe
biniyor, ağırlaştıkça ağırlaşıyor
Pişmanlıklarına
bak
Ve de öfkene…
Ne güzel
değil mi onlarla yaşamak
Acı sızım
sızım sızlatıyor,
Ne öldürüyor
ne yaşatıyor
Prangalarla
bağlıyor seni
Mahkum
olarak yaşamak daha da kolay aslında
Sınırsızlığın
içinde koşmaktan
Özgürlüğün
verdiği başıboşlukta boğuşmaktan
Yükselmekten
Kork,
korkuya da yer var burada
Düşmekten,
boşlukta asılı kalmaktan
Kork, kaç, git…
Dönüşün nasılsa bura..
Acıdan,
kederden korkmayan sen
Onlardan da
korkmamayı öğreneceksin
Güven bana..
Neler
öğrenmedik ki
Artık sıra
onlarda
Haccecan
03.11.2021
Ahh işte sorun da bu ya zaten. İçinden çıkamadığımız şeyleri nasıl parçalıycaz aşıcaz? O gücü nasıl buluruz? Bazen gerçekten çok zor.
YanıtlaSilKendi içinde herşey...
YanıtlaSil