Yaprak Dökümü 1

Kurban bayramı dönüşünde memleketten bizimle gelen annem, memlekete geri dönüş yolunda şu an. On beş dakika önce gözyaşları içinde vedalaştık. Bizi yolcu eden hep annem olurdu ve her zaman yüzü gülerdi. Şimdi veda eden o oldu, veda etmek, yolcu etmekten daha zor gelmiş olsa gerek. Evimizde misafir olduğu sürece annemle yaşadıklarımızı, annemin yaptıklarını bir kaç madde halinde yazıp Haccecan'ın tarihinde yerini almasını istiyorum.

1- Bu süre zarfında her zaman sıcak yemeğim, sıcak evim vardı. Evde birisinin beni beklediğini bilmek beni eve daha çok bağlıyordu. Beni merak edip, nerede kaldığımı, nasıl olduğumu soran birisi vardı. Bazen nerede kaldığımı sorduğunda hesap sormak olarak algıladığımdan içten içe kızıyordum. Elindekinin kıymetini anlayamayan aptal Haccecan'ın içten içe hissettiği bu duygularını yok etmesi gerekiyor.

2-Bilgisayar öğrenmeye heveslenen annem, her gün bilgisayar öğretin diye veryansın etmeye başlamıştı. Fareyi oynatıp imleci istediğimiz yere getirebilmek annem için baya zor oldu, nadiren fareyi X işaretinin üstüne getirip pencereyi kapatabildi. Msn'den abimle yaptığımız görüntülü konuşma yaptığımızda, bilgisayarın başından bir an bile ayrılmadan abimi gülen gözlerle seyretti. Televizyonda yayınlanan, "oğlunun annesine cep telefonundan bilgisayarı nasıl kullanması gerektiğini anlatan" reklam ne zaman yayınlansa annem kahkahalara boğulup kıpkırmızı kesilirdi. Reklamda telefonda ki oğlu annesine bilgisayarda pencereyi aç dediğinde, annesi odanın penceresini açıyor, annem ise bu sahneye katıla katıla gülüyordu.

3-Oğlunun ve kızlarının büyüdüğünü kabul edemeyen, bizi hala çocuk gören annem, ilk günlerde evde otorite kurmaya çalıştı. Kendi doğrularını yapmamız için, bazen sert konuştu, bazen ağladı. Baktı ki yaptıramayacak, bizi kendi halimize bıraktı ve kendine yapacak başka işler aramaya başladı. Yazın evlenecek kızkardeşime havlu kenarı işledi bol bol. Bütün komşularımla arası iyiydi. Komşulardan dantel örnekleri topladı. Banada dantel yapmam konusunda baskı yaptı. Bir aralar bilgisayarım bozulduğunda, eve doluşan ve dantel yapan komşular arasında gaza gelip bende bir havlu kenarı başlamıştım. Bu macera bilgisayarın tamir olmasına kadar sürdü tabi. Havlu kenarı bitmediği için beceriksiz, işini bitiremeyen muamelesi görmekteyim hala. Becerikli ve maharetli kadın; iyi dantel yapan, eli hızlı, yemek pişiren, temizlik yapan, hizmette kusur etmeyen kadın olarak görüldüğünden, bu sınıfa girmeyen kızı için annem telaşlanmaktadır. Pişen yemekten, evde ki nevarelerden komşularda nasiplerini aldı. Biz evde yokken komşu ziyaretlerine gitmeler, komşuların bizim eve gelmelerin ardı arkası kesilmedi.

4-Evde sürekli Kuran-ı Kerim okundu. Sabah ezanıyla kalkan annemin başı secdeden hiç kalkmadı. Bizim için hayır dualarını eksik etmedi. Her sabah, "Allah yardımcın olsun" duasıyla işimin başına gittim. Onunda duasının etkisiyle olsa gerek, bu aralar işte yaşadığım sorunlar azalmasada kafaya pek takmıyorum, daha az stres yapıyorum.

5-Evimiz artık annem gibi kokuyor, evde benim kurduğum düzen gitmiş yerine annemin düzeni gelmişdi. Şimdi annem yok, annemin kokusu da yok. Yeni bir düzen nasıl oluşturacağım bilmiyorum. O evdeyken o kadar tembelleştim ki... Ne mutfak işlerine, ne ev işlerine karıştım. Annem, evde ki damlayan musluğu ve açılmakta zorlanan kapıyı usta getirtip tamir ettirdi. Bu tamirlerden sonra kendisiyle gurur duyup, bizimde takdir etmemizi bekledi.

6-Geldiğinde kansızlık teşhisi konulan annemin beslenmesine dikkat ettik ve ilaçlarını aksatmadan alıp, kullanmasını sağladık. Annemin yüzüne renk geldi ve biraz kilo aldı. Sağlığına dikkat etmesini ve ilaçlarını aksatmamasını öğütledim bol bol. İnşallah aksatmaz.

Aklıma şimdilik bu kadar geliyor, geldikçe yine yazarım. Allah yollarını açık etsin. İçim bir tuhaf, hüzünlüyüm be... Çok koydu gitmeleri...