Mart ayının etkileri....

İçim kımıl kımıl... Havalardan mıdır, sudan mıdır, okuduğum bloglardan mıdır nedir, kahkaha atasım var. Sebebsiz yere hemde. Bu sebebsiz keyfimi odaya girip çıkanlar arada bölüyorlar ama olsun o kadar. Bu da sebepsiz mutluluğumun entrikası olsun.

Kedikumu'nu okuduktan sonra mutluluğum hat safhaya ulaştı. Çocukluk ne güzel bir şey ya... Şimdi çocukluk böyle, şöyle diye uzun uzadıya yazıp kendimi düşüncelere boğmak istemiyorum. İşin özeti; artık çocukluğuma, o masumluğa, saflığa, koşulsuzluğa dönebilmem imkansız... İmkansızı olur hale getirebilecek, çocukluğuma dönebilmem için uygulayabileceğim tek bir yol var. Çocuk yapmak...

Bende birçokları gibi bloguma bebeğim gazını çıkardı, kakasını yaptı, güldü, oynadı, soru sordu, ağladı, ilk dişini çıkardı, evi dağıttı, çamura bulandı diye yazmak istiyorum. Onun yüzüne baktığımda bu çocuğu ben doğurdum diye kendimle gurur duymak istiyorum. Kendi varlığımdan geçip varlığımı onun varlığına adamak istiyorum. Leyla'nın Evi kitabında ki Leyla karakteri gibi tek başıma yaşlanıp ölmek istemiyorum. Bir yuva kurup, bu yuvanın içinde gülmek, konuşmak, tartışmak, düşünmek, hayatın daha anlamlı hale gelmesini istiyorum. İstiyorum ya banane banane istiyorum.....

Annem bu hafta sonu gidiyor. Uçakla İstanbul'a gidecek. Ömründe ilk defa uçağa binecek annemin yüzünü görmenizi isterdim. Merak, hayal kurma hakim... Annemin bende kaldığı bu üç ayda neler yaşandı toparlayıp yazmam gerek...

Bahar mevsimini ufaktan ufaktan hissetmeye başladık. Doğa canlanmaya başladı. Canlıların üreme mevsimi bu ay. Kediler, koyunlar, böcekler, kuşlar.... Hepsi üreyip çoğalıyor... Hayvanlardaki bu çoğalma isteği banada bulaştı sanırım.... Ben çocuk istiyorum napayım....