Çikolata

Çikolata

Çikolatayı beleşe kapmış çocuk sevinci var içimde

Seni.. Seni.. seni…hep seni ve her zaman seni

Düşünmekten yorulmak bilmeyen arsız gönlüm

Seni yine düşünürken yakaladım kendimi

Teslim ol yakalandın, kaldır havaya ellerini

Pis pis sırıtıp teslim oldum yine kendime

Yakalanmak isteyen de ben, kaçan da ben.. her Şey ben

Sen burada ne mi oluyorsun? Benim öznem.

Bu sevinç bir tek seni ve sonsuzluğu düşünürken oluşuyor…

Sonsuzluk ile sen artık bir, ikiniz hep benlen

Çikolatayı beleşe getirdiğimde ki sevincimsin sen

Neşem, hayalim, tebessümüm, tek arzum ve varlığım

İyi ki varsın, iyi ki varsın ve hep var olacaksın tabi ki benlen

Benden başka kim uğraşabilir ki senlen

Uğraştırmazsın beni hiç sen, uğraşmak isteyen benim ben!!!

Sessiz sessiz duruyordun oysa benliğimde, durmalara doyamayasıca..

Durmaktan sıkılmazsın biliyorum, azan sen değildin ben

Şiirlerime konu, kalbime neşe, varmaların sonu, bende ki mükemmel sen

Biri senin kadar sevilebilir mi hiç bilemem. Belki de bilmek istemem.

Birilerinin bildikleri sınırlandırıyor beni, onların olsun bildikleri

Zaten herkes her şeyi artık biliyor ki…

Herkesin bildiği ile benim bildiğim bir mi?

Sevgi’yi yarıştırabilmek için onu ölçebilmek mi gerekiyor önce?

Ölçülebilir mi aşklar sahi? Mecnun mu daha çok sevdi Leylayı?

Yoksa bende ki sen mi daha çok sevildi? Kim bunu ölçebilir ki?  

∞’luğu kim ölçebilir ki, ölçülmemeli belki de

Ölçtüğünde koşullu sevgiye dönüşüyor, sınırlıyor her şeyi

∞’luk sınırlandırılamaz ki… Ben de hiç ölçemedim seni…

İyi ki ölçtürtmedin sevgini, tek kuralı buydu sonsuzluğa gidebilmenin

Koşulsuzca ve sınırsızca akıp çoşmalı, çoşması yetmiyorsa kudurmalı.

Sevgi’nin az geldiği yerde çikolatayı beleşe getirebilmeli.

Haccecan

21.09.2022

Madrigal- Dip