Çocuklar
yazmalı şiirleri
Çocuk şiir
mi yazarmış?!
Çocuk şiiri
yaşar… yaşar!
Çocuk gibi
yaşamalı şiirleri
O zaman
şarkılar çocuğa benzer
Kazanır eski
masumiyetini, coşturur ruhlarımızı…
Saçları
dalgalanır şarkının, tıpkı çocuğunun ki gibi
Musluk
vanasından atını koşturur ∞’lukta
Sever “canım
atım” diye çocuk, öper koklayarak…
Anne “saçlar
koşar mı?” diye sorar çocuk
Koşar çocuk
koşar.. rüzgârla dörtnala hem de…
Görür
harflerin gözlerini kimseler görmezken.
Okuyor
sanırken; kelimeler bizi gözlermiş meğer.
Kızar çocuk
ve küfrederek der; “Deliliksin sen!”
Erenler
makamında olduğundan bilir kim olduğumu…
Öğretmen Ayıcık Bay
Bobo’ya “Bay Popo” der
Ve güler,
gülerken de güldürür çocuk
Yürürken
sorar “bu ne?” diye
Cevabını
beklemeden, anlar hemen zaten bildiğinden
Ötelerden her şeyi bilerek gelmiştir gelirken çocuk
“Çok
tatlısın” diye sever, severken boğazlar,
Boğazımı sevgiyle sıkar, sevgiye
boğar beni çocuk…
Öğlen vakti “
iyi aşkamlar” der çocuk
Aşka bular
her bir anı..
Boğazımdan
süt sağıp ılık ılık içer çocuk
İki sene
emdiği memeden süt gelmeyeceğini bildiğinden.
Yeni yılı
“sana da doğdun” diye kutlar çocuk
Yılın
başında kutlar tüm kutlu doğacakları…
Ve bazen 90
yaşında nene olup “evladım” der çocuk
Yaşı benden
milyon yıl büyük bu ruhun öperim ellerinden…
Mantığın duvarlarını yıkar ve mantıksızlığı normalleştirir çocuk
Ve aslında
normallerimin anormal olduğunu öğretir çocuk…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı Bekliyorum