Yıllar ay, aylar hafta, haftalar gün oldu…
Saatler ise saniye gibi…
Yetiremiyorum
Yetişemiyorum zamana
Yetmiyor, yetmiyor!…
Her iş yarım…
Düşünmeye bile vakit yok
Düşündüğümü yapmaya da…
Ah bir düşünsem, ah bir hayal kursam
Evrenleri oynatacağım yerinden..
Dağları düzleyip, okyanusları coşturacağım
Yeryüzünü sil baştan tekrar yaratacağım…
Zamanın ne acelesi var?
Nereye yetiştirmeye çalışıyor bizi?
Durmakta ısrar edenleri kenara ayırarak…
Arkamızdan tüm gücüyle nereye ittiriyor?
∞’luğun içinde zaman mı var ki sanki?
Aktığını mı
sanıyorsun zamanın sahi!
Sonsuzluğun
içine çizilmiş bir çemberin içinde
Dönüp durmak
nedir sence?
Akmak mı,
dönmek mi?
Bebek olarak
doğdun, genç oldun ve öldün…
Bu kadarla
sınırlı olduğuna inandırıldın…
Ana rahminde
can bulamamışlar,
Afrika’da
açlıktan çocuk olamamışlar
Savaşta ölüp
giden genşler🌞…
Yatağında
çırpınıp can veremeyen yaşlılar…
Canlarını
vura vura alırken ölüm meleği…
Ne öğrenmiş
olabilir ki kısacık ömürde…
Var olmayı,
var olabilmeyi mi?…
∞ olan var olabilir mi?
Hiçbir şey
yok sadece “ol”anı öğreniyoruz.
Kimseye
zerre haksızlık yapılmayan
Müthiş
sistemin içindeyiz desem
Güler geçer misin
bana ?
Geçebilir
misin “ben”den..
“Biz”
olabilir miyiz gerçekten?
Cevapsız
soruları bırak…
Hadi hep
birlikte cevapları yaşamaya…
Haccecan
21.02.2022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı Bekliyorum