Cevaplarını
arar sorular
Sonuçların
aradığı gibi nedenlerini
Var olma
nedenini bulamamış bir ruh
Sorar da
sorar meraklı bir çocuk gibi
Görmez
gözünün önündekileri
Duymaz kulağına
çalınanları
Küser
ardından bağlar kollarını
Henüz! “yok!” olduğunu anlamadan
Yok der, yok
işte yok, hiçbir şey yok!
Dilinden
dökülen sözlere inandırır kendini
∞’luğun içine çizer bir çember
Kozasını örer
bin bir zahmetle güve gibi
Hapseder
kendini, sınırlar ∞luğunu
Çıkar bir
bir basamakları
Tırmanır en
sarp uçurumları
Yanar canı, kanar
kanı, yaşar ânı
Yandıkça
canı, daha büyür canı
Düşünür,
düşündükçe var olur
Sığmaz olur
artık dar gelir her şey
Bedeni de
gönlü de sığmaz olur
Zifiri
karanlıkta yırtar kozasını, siler çemberini
Yok’luktan
gelip varlığa doğru
Çırpar şafak
vakti... çırpar kanatlarını…
16.02.2022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı Bekliyorum