Evrenlerin sıçradığı bir “ol”uşta
Durmaya hakkı yok kimsenin
Kalbin durduğunda ölürsün
Ceylanın durduğunda öleceği gibi
Durmak en çok ağaçlara yakışır
Ki onlarda durarak var oluyor
Kökleri uzanır toprağa
Birleşir yerin altında, halaya dururlar
Rüzgârdır müzikleri
Bu şiir ağaçlarla ve durmakla değil
Seninle ilgili olacaktı oysa
Sahi ne yapıyorsun şu an?
Duruyor musun bıraktığım yerde?
Konuşuyor musun ağaçlarla yine?
Oturuyor musun gölgesinde?
Her konuyu, şiiri ve durumu
Ben sana bağlıyorum yine
Sana varıyorum aslında
Yani bıraktığın yerde bıraktığın gibi
Duruyorum bende aslında
Köklerimiz birleşecek bir gün..
Böyle var olacağız belki de..!
Haccecan
07.08.2022
İki gündür uğraştığım ikinci şiir...
Şiire verdim kendimi..
Biri beni durdursun..
Lafın gelişi.
Kimse tutmasın beni..
Yazarken dinlenilmeye devam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı Bekliyorum