Yaşasın Haftasonu!...

Fotoğraf

Pazartesiden beklersiniz Cuma'nın gelmesini. Cuma günü gelsede o akşam istediğim saatte yatsam, sabahlara kadar bilgisayarın başında vakit geçirsem, battaniyenin altına girip eliminde kumanda televizyon kanalları arasında hoplaya zıplaya dolaşıp kanepede sızıp kalsam, çağırsam sıkı dostlarımı koyu sohbet eşliğinde sevdiğimiz şeylerden yesek içsek.... gibi bir sürü hayal kurarsınız. Bende bu hayali kuranlardan bir tanesiyim. Bu hayali kuranlar liste haline getirilip sıra numarası verilse listenin ilk başında olmasamda ilk 10 sıralamasına girerdim mutlaka.

Cuma akşamı geç saatlere kadar bilgisayar başında, sandalye tepesindeydim. Sonra sobalı evde oturan çoğu insanın yaptığı gibi evdeki tek sıcak odada kanepeleri açıp, uyuyoruz. Sobalı oda tıklım tıkış. Odada ki üç kanepede dolu. Ben, erkek kardeşim, bir tanesinde de annem yatıyoruz. Öğlen vakitlerine kadar uyu uyuyabildiğin kadar. Oohh keyif ki ne keyif!... Sabah olduğu zaman hemen pencereleri açıyoruz. Oksijen seviyesi -1 seviyelerine düşmüş olduğundan acil temiz havaya ihtiyaç duyuyoruz çünkü. Sonra tekrar sönen sobanın kovasını erkek kardeşim değiştiriyor. Ben bu arada kahvaltıyı hazırlıyorum. Buraya kadar herşey normal. Haftasonun keyfini sürüyoruz ailecek. Peki ya sonrası?

Haccecan 'Süper Haccecan' moduna girmiştir. Başıma bağladığım yemeni ile Süper Haccecan kılığını giymiş oluyorum.

Sonra elime elektrik süpürgesini alıyorum ve başlıyorum tozları çekmeye. Süpürgeyi; halının ve zeminin üstünde sürükledikçe kol kaslarımın kuvvetlendiğini hissediyorum. Süper Haccecanın önünde artık kimse duramıyor. Kanepeleri odanın ortasına çekiyorum. Kanepenin altında "Bize ulaşamaz, burada güvendeyiz" diye düşünen toz zerrelerini hayal kırıklığına uğratıyorum ve yüzümde sadist bir gülümsemeyle onlarıda süpürgeye yutturuyorum . Süpürme işi bittikten sonra elektrikli süpürgeden sonra en önemli yardımcım "saplı bez" (vileda) ile zemin üstünde dans etmeye başlıyorum. Bu dans kolbastı oyunu kadar hareketli bir dans olmakla birlikte baya bir efor gerektiriyor. Dansımız izleyicileri selamlamızla bitiyor. Kanepeler ortada durmuyor tabi yerlerine çekiyorum. Kanapeleri odanın içinde gezdirdikçe güçlenen kol kaslarımın artık kıyafetimin içine sığmadığını farkediyorum. Artık ben Maxi Güçlü Süper Haccecan oluyorum. Artık bütün evi silip süpürecek, banyoyu, tuvaleti yıkacak, pencere kenarlarını silecek, bütün evin tozunu alacak seviyeye ulaşmışımdır ve akşama kadar bu koşuşturmaca devam edecektir. Maxi Haccecan olduğumda sinirli ve gergin olduğumu bilen ev ahalisi ise savunma moduna geçmiştir, iş yapar gibi görünmektedirler ve ortalıkta görünmemektedirler.

.....

İşler bittikten sonra oturduğumda bende bitmişimdir. Oturduğumda farkediyorum bittiğimi ve artık "Min Haccecan" dönemi başlamıştır.

-"Ya ben çok yorgunum, bana su getirirmisin?

-"Belim ağrıyor, belime bir masaj yaparmısın?"

-"Ya evi dağıtmayın daha yeni temizledim."

Bir hafta boyu hayalini kurduğum haftasonumun keyfine diyecek yok tabi. Keyifki ne keyif!... Biraz önce ise kanapeleri yine yerlerinden oynatmakla meşguldük. Eee uykumuz geldi yatacağız ve kanepeleri açmamız gerek. O da ne? Kanepeyi açtığımda odanın kapısı açılmıyor. Gece tuvalete kalkan olursa ne olacak, yatağa yapacak değiller ya...

-"Olmadı anne! tut ucundan biraz daha şöyle çek." Kanepeyi biraz döndürdükten sonra,

-" Ya olmadı. Biraz daha şu tarafa it."

Neyse kanapeyi odanın ortasına koyduğumuzda kapı açıldı neyseki. Odanın ortasında duran kanepede kim yatacak tahmin edin... Evettt doğru tahmin.. Minmax Haccecan...

Sabah erkenden geziye gideceğim, evde kalanlar kanepeyi yerine götürmekle uğraşsın artık!...