Hiçlikten Varlığa...

İnancın azaldığında, yolunu şaşırdığında

Hiçlik senin için bir amaç olduğunda

Karmaşık, inanılmaz düzeni tesadüfe bağladığında

Korkma!! Dön bir bak aynaya.

Bak kaşına, diline, bak gözüne, eline, ayağına...

Görmeye alıştıklarında olağanüstülük ara

Dilin kırmızı, gözlerin kara, yanakların al...

Herbiri birbirinden habersiz ama yaratılış gayesi var

Gözün görür seni, gördüğünü hisseder kalbin...

Hissedebilirsen ve ancak anlarsan onlar var...

Sonra dön bir bak seni doğuran kadına...

Sor dokuz ay karnında nasıl durduğuna..

Canını acıttığın anan duymuşmu nefret sana

Nasıl emdin kan dolu vücuttan çıkan beyaz mama..

Bak gökyüzüne, yıldızlara, güneşe, aya

Senin için sıralanmış hepside, parıldar ala ala..

Sonsuz boşlukta görülmeyecek kadar küçük bir zerresin

Kainatta var olduğunu bilen en yüce varlık da sensin

Senin inanıp inanmaman yok etmez O'nu

Sana şekil verip, üfledi ruhundan etti kulu

İnanırsan kalbinde, aklında, her zerrende

İnanmazsan fersah fersah uzakta, ulaşılamaz yerde...

Herşeyde mantık, izah arama...

Kadın gibi hislerini kullan, teslim ol, hep sorgulama...

Beyninde, kalbinde yeri olsun O'nun

Bırak!! Öldükten sonra O seni bulsun

Haccecan

22.01.2009

Tıkla