Tarafsız Bölge

 

Kaynak

Ukrayna ve Rusya savaşının devam ettiği şu günlerde bu yazıyı yazma zorunluluğu hissediyorum.

Annelik çok zor. Hiçbir mantığı ve zorunluluğu olmadığı halde rahminin içine alıp, 9 ay karnında taşıdığın, gebelikte bir sürü problemle uğraşıp, “sağlam çıkacak mıyız acaba?!” diye doğumhaneye girdiğin, bir sürü telaş korkunun, acı  içinde kıvranarak dünyaya getirdiğin bir canı büyütmesi de bir o kadar zorlu bir süreç…

Yapmayın beyler, yapmayın.. Savaş kararını ne kadar da kolay alıyorsunuz. Bu canların hiç birisi kolay dünyaya gelmiyor, kolay yetişmiyor. Doğumdan sonra kıçının üstüne bile oturman aylar sürüyor, bebeğini göğsünün ucundan kan damlarken emziriyorsun. Hiç biriniz kolay yetişmedi. Askerler de dahil kıyılan her bir can bin bir zahmetle doğdu, büyüdü.   

İnternette yorumlara bakıyorum. Çıldıracağım. Kimi  Ukrayna tarafını, kimi Rusya tarafını tutmuş. Kimi de müslümanlar ölürken sesiniz çıkmıyordu, girin birbirinize tarzında yorum yapıyor. Ukrayna'da patlayan nükleer santral veya nükleer bomba sadece oraya mı zarar verecek sanıyorsunuz? Taraf tuttuğunuzda savaşa destek olduğunuzun farkında mısınız acaba? Ölen binlerce masum can olduktan sonra kim haklı kim haksız ne önemi var ki? Savaş hangi ırklar, dinler, milletler arasında olursa olsun karşısındayız demek çok mu zor? Haklı haksız tartışmalarının kime ne faydası var? Bütün herkesin hiçbir şart koşmadan savaşın karşısında durması gerekir. İnsanlık savaşmadan sorunlarının çözümünü bulamaz mı?  Binlerce yıl bu savaşları deneyimledik. Hala da öyle!! Hiç mi akıllanmadık!!! İnsanlık artık olgun çağına gelmedi mi? Birileri ölmeden, kimsenin burnu bile kanamadan sorunları çözmeyi öğrenemedik mi gerçekten?

Dünya üzerinde strateji oyunu oynamak isteyen liderlere internet oyunlarını tavsiye ediyorum. Orada savaşıyorsun, öldürüyorsun, bölgeler istila ediyosun. İstersen zombi öldür ister asker öldür. İhtiraslarını köreltebileceği çok güzel bir ortam… Akşama kadar oralarda oyun kur, oyun boz…

İki çocuk yetiştiriyorum. Yan baktın meselesi yüzünden 3 yaş ve 7 yaş iki çocuk birbirlerine tekme tokat dalacak hale gelebiliyor. İçimizde vahşiliği barındıran bir türüz. Çocukların içinde ki vahşi yanlarını nasıl kontrol altına alacaklarını şimdiden öğretmeye çalışıyorum. Kavgaların kazananı olmaz. Kaba kuvvete başvurmadan zekasını kullanarak kavga ortamının oluşmamasını sağlamaya, oluşursa ilk vuranın olmaması gerektiğini öğretmeye çalışıyorum. İlk vuran olmayacaksın, ilk vuran haklı olsa bile şiddete başvurarak haksız konuma düştüğünü anlatmaya çalışıyorum.

Etkisiz eleman gibi görünüyoruz ama bu savaşları yine biz kadınların yetiştirdiği çocuklar önleyecek. Onları ne kadar akıllı ve barışçıl yetiştirirsek dünya o kadar güvenli bir yer olacak. Barış dolu günler uzak değil. Dilerim bu savaş ortamı barışçıların sesinin daha çok çıkmasını sağlayacak ortamın doğmasına neden olur.