Affettim
seni de
Her şey
gibi…
Affettim
işte
Nasıl
olduğunu sormayasın
Hayat
öğretti bana benimkini
Sana da
öğretecek kendi yöntemini
Bana
yaşattığın o acıların hepsiyle
Pişirdim
kendimi her şeyimle
Sen
olmasaydın bulamazdım kendimi
Affettim
işte
O çıkılamaz
öfke dağlarını
Aşmakla çok
uğraştım,
Kan ter
içinde kaldım.
Aşamadım da
Bu sefer
yıkmayı denedim…
Eteğine
dinamitleri koyup patlatayım dedim
Yıkamadım da
Mücadeleyi
bırakıp kabul ettim
İyi ki
varsın diye öfke dağına sarıldım
Yumuşar gibi
oldu biraz…
Daha sıkı sardım tüm benliğimle
Yavaş yavaş
koca dağ başladı erimeye
Eridi, eridi,
eridi… ve nihayet tükendi.
Tükendikten sonra
var ettim kendimi
Affettim her
şeyi, herkesi,
Affettim
işte…
Olanı, biteni,
olacakları ve kendimi…
Öfkenin
ardında kalan boşluğa
Sığdırdım olanca
şeyi…
Affet işte
Affet sende
Taşıma artık
sırtında hamal gibi
Taşıma artık
beyninde olanı biteni
Bırak
gitsin, ne hali varsa görsün
Hak
etmiyorsa bilmesin onu affettiğini
O düşünsün
sebep olduklarını O taşısın seni
Ona bildirir
zaten ilahi sistem ettiklerini
Ödetir bir
bir yaptıklarının bedelini
Sen mi hatalısın, büyük bir günah mı işledin?
Hep suçlarken mi buluyorsun kendini
Dindir artık vicdan cehenneminde inlemelerini
Ödemedin mi hala günahların bedelini
Gör bak her
şey nasıl da değişecek
Değişmeye
başla sen yeter ki
Affedelim
işte
Affedelim
hep birlikte
Binlerce yıl
olan oldu, yiten yitti
Öldük, Öldürdük,
tekrar dirildik…
Doğduk,
öldük, dirildik, yittik ve bittik
Bittikçe
yeniden var olduk…
Geçmişin
davasını gütmektense
Geleceği var
edelim hep birlikte.
Geçmişin
kini değil, geleceğin olacakları
Geçmişin
pası değil, geleceğin güvercinleri
Geçmişin
hataları değil, geleceğin öğrencileri
Her şeyiyle
geçmişi değil geleceği…
Var edelim, dünyaya
getirelim cenneti …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı Bekliyorum