Akrep ile Ramazan

Salı akşamı sahura kalktığımızda, erkek kardeşim yattığı odaya çağırdı bizi. Duvarı gösterdi. Duvarda siyah, orta boy bir akrep vardı. Kız kardeşimle gözgöze geldik. Ne yapsak diye düşündük, diğer odadan sinek ilacını ve böcek ilacını getirdim. Sinek ilacını onun eline verdim, böcek ilacınıda ben aldım elime. Kanepenin üstüne çıktık. Ellerimizde sinek ilaçları, akrebin biraz uzağında duruyoruz, ilaçları ona doğru hizalamış bekliyoruz. "Nuran hazır ol, ikimiz aynı anda sıkacağız ilaçları üstüne, hayvan (hayvan değil böcek :)) zıplayabilir üstümüze kaçma pozisyonunda hazır bekle" dedim. Sonra birrr, ikiiiii, üççççç......

Pıssss diye ilaçların sesleri ortalığı kapladı, ikimiz iki taraftan bonbardıman altına aldık akrebi. Sonra akrep yere düştü. Yere düşerken biz panikledik, kanapenin üstünden atladık. Gece vakti o atlama baya bir ses çıkardı. Ama can derdi napalım, komşular kusura bakmayın artık...

Duvardaki akrep, kanapenin arkasına düştü. Kaçmasın diye hemen halıyı ve kanapeyi çektim. Akrep, son çırpınışlarını yapıyordu. Biz kardeşimle yine üstüne pıssssssss pıssssssssss diye ilaçları sıkıyoruz. Akreple birlikte bizimde zehirlenmemize az kalmıştı. Artık böcekcağız kımıldayamadı. Son nefesini verdikten sonra biz mutfağa sahur yapmaya gittik. Gitmeden önce pencereleride açtım, odanın havası temizlensin diye...

Sahuru yaptıktan sonra, elime kağıt havlu aldım, 3-4 kat katladım onu, sonra rahmetli akrebi aldım. Biraz inceledim. Kuyruğunda ki kanca kağıt havluya takıldığında canlandı sandım. Attım elimden. Sonra öldüğünden emin olduğumda tekrar aldım, kağıt havludan bir tabut yapıp, attım çöpe.

3 seneden fazladır bu evde oturuyorum evin içinde hiç akrep görmemiştim. Herkes akreplerden şikayet ederdi, çok şükür evimde akrep yok diye söylerdim. Geçen sene ramazanda tam dış kapının önünde ilk defa görmüştük. Bu sene ramazanda evimize kadar girdi. Allahtan zehirsizler. (İç ses: Ya zehirliyse!) Seneye inşallah yatağıma girmeye çalışmaz.