12 Eylül 2008
Bugün ruh halim çok kötüydü. Kötü ruh halinde iken düşüncelerim "iki bilgisayar ve ben" yazısında ki gibi oluyor. Şu an ne kadar saçma ve boş yazmışım diye düşünüyorum. Bu ruh halimle sürekli baş başayım. Bu ruh haliyle yaşamak daha zor.
Yazıda iç sesimin sevgili bul dediğini yazmışım. Sevgili bulsam sanki tüm sorunlarım çözülecek. Kesinlikle hayır çözülmeyecek biliyorum. Hiç bir zaman bir erkeğin gölgesine sığınma ihtiyacı hissetmedim. Kendimi bildim bileli her yükün altından tek başıma kalkıyorum, kendim kalktığım gibi başkalarınıda kaldırıyorum. Hayatımda başka bir erkek olsa oda sorunlarıyla ve sıkıntılarıyla hayatıma girecek ve onun yükünün altına da girmek zorunda kalacağım. Ben o kadar güçlü değilim. Belkide bu yüzden yalnızlığı seviyorum.
Hayatınızda her zaman akıl danıştığınız, güçlü, iradeli, her sorununuzu anlattabiliğiniz bir dostunuz var mı? Vardır illa ki... İşte o dost olabilecek insanlardan bir tanesiyim. Kendimi bildim bileli hep dert dinledim, akıl verdim. Artık omuzlarım bu kadar yükü kaldırmıyor sanırım ve saçmalıyorum. Bu yazıyıda okursanız, o güçlü gördüğünüz dostunuzun derdini de siz dinleyin. Anlatmak istemeyecektir. Suskunluğundan dertlerini anlayın.
İki bilgisayar ve ben yazısını silmeyi düşündüm ama vazgeçtim. ilerde ne düşünmüşüm, ne hissetmişim diye arşivimde yerini alsın. O yazıya çok takmayın. Gerçek ben orda ki değil, burdaki...
Elveda dün, merhaba yeni gün
Yeni getirdiğin umutlarla, hayallerle, sıkıntılarla, üzüntülerle..... Merhaba.....
Lütfen Bu yazıya yorum yazmayın. Arşivimde bulunmasını istediğim bir yazı....
YanıtlaSil