İftar yemeği

http://www.fotono1.com/foto.php?id=40084

Dün akşam iftar yemeğine, Kızkardeşimle üniversite arkadaşımın evine gittik,Üniversitede arkadaşım olan Selda ile dost olma seviyesine çıkmamız için sekiz sene geçip yazdığım hikaye olan Feryal'i okuması gerekiyormuş.

Erkek kardeşim " o kadar kızın içinde ne yapacağım? kendinizi benim yerime koyun" diyerek gelmek istemedi iftar yemeğine. Bu erkeklik! özelliklerini böyle konularda ortaya çıkarmasına sinirleniyorum. Bir kahvenin önünden geçerken de yaşına başına bakmadan bize " susun, sessiz olun, erkekler var" diye üstümüzde hakimiyet kurmaya çalışıyor. Erkeklerin olaylara bakış açısı bu kadar dar işte. Beyefendi bizimle bir aydır kalıyor, ben ise dört yıla yakındır burda kalıyorum. Kendime her konuda sahip çıkmışken bir erkeğin (bu benim kardeşim, babam bile olsa) kendi doğrularını! bana göstermesine tahammül edemiyorum. Ve bu sahiplik konularını, bana her konuda destek olmak yerine, bir tek kurallar koyarak sahip çıkmaya çalışmasına ise sinir oluyorum. Bu küçük ilçede kahvesiz bir köşe başı yok ve benim mesaiye başladığım saatten önce adamlar oturmaya başlayıp, yatma saatime kadar orada oturuyorlar. (Uyuduktan sonra orada olup olmadıklarını göremediğimden bir şey diyemiyorum.) Bu kahve konusu ayrı bir yazı konusu, esas konumuza geri döneyim, nerde kalmıştık?

He tamam, Kızkardeşimle evden çıkarken elektriği aşağıdan keseyim diye uğraştım ama Kızkardeşim izin vermedi. "Erkekkardeşimin bilgisayara olan alışkanlığını kendi isteğiyle bırakması lazım. Bizim zorlamalarımızla ve yasaklarımızla bırakmaz." dedi. Haklıydı, elektriği kesmeden gittik, ama bir yanım acayip pişmandı beyefendinin isteği oldu ya . (İç ses: Kızkardeşimin her konuda benden daha mantıklı olmasına sinir oluyorum. Abla olması gereken oymuş, sıramızı şaşırıp gelmişiz dünyaya)

Oraya gittiğimizde Selda'nın sayesinde tanıştığımız ortak bir arkadaş daha vardı. Ne zaman bir araya gelsek, saatler dakika gibi geçer, sohbete doyamadan ayrılırız. Dün de aynı şey oldu. İftardan sonra son dolmuşa yetişelim diye vedalaşıp ayrıldık evden fakat durakta dolmuş bulamadığımızdan gelemedik evimize. Tekrar Selda'lara geldik. Hepimiz gülme modundaydık. Kahkahalar havada uçuştu. Konuşma konularımızın temelinde ise evlilik, erkek arkadaş ve koca vardı. :D Selda ' da yatıya kalacağız diye düşünürken ilerleyen zamanlarda komşusu aklımıza geldi. Selda telefonda bizi bırakması için rica ederken, gülmekten konuşamadı. :) Sağolsun komşusu bizi eve bıraktı. Eve geldiğimizde ise erkek kardeşim yine bilgisayarın başındaydı. :)

Bu yazıyı yazarken, erkek kardeşim, elinde elektrik süpürgesiyle evi süpürüyor ben ise bilgisayar başında yazı yazıyorum :D.