Kaybettikten Sonra Değerini Anlamak....

Bayram'da gelen giden o kadar çoktu ki, evinden çıkıp kimseye bayram ziyareti yapamamıştı. Aklı "O"ndaydı, onu görmek "ben geldim" demek istiyordu. Arada çok uzun mesafeler vardı. Yanına gitmeyi çok istiyordu fakat bu onun istemesiyle gerçekleşmesi mümkün değildi. Evde ki telaşın arasında düşünme fırsatı bulduğu bir kaç dakikada aklına yine "O" geliyordu. Gideli çok olmamıştı. 2 sene, 10 ay, 20 gün olmuştu. Her günü birbirinden uzun, geçmek bilmeyen, hasret kokan 2 sene, 10 ay, 20 gün....

Bayramın son günü içinde ki hasrete artık dur diyemedi.

-Nurcan kızım, bugün annemi ziyaret edelim. Sıkılmıştır, bekler bizi.

-Peki anneciğim. Ama ilk önce şu sofrayı kaldırıp, bulaşığı yıkayayım. Biliyorsun Hasan gelecek, beraber geri döneceğiz. Bizde bayram tatili oldu diye gelebildik yanına...

-Biliyorum kızım biliyorum. Allah razı olsun yinede. Çok şükür bu sene bayram tatili dokuz gün olduda biraz yüzünüzü görebildim. Kaç senedir göremiyordum.

-Ne yapalım anne, yaşam mücadelesi. Can boğazdan gelir... Ben de gurbette çalışmak istemezdim. Ama mecbur..

Mecbur lafı annesinin söyleyeceklerini yutmasına neden oldu. Yoksa onlara duyduğu hasreti, yaşadığı yalnızlığı yüzlerine haykırmak istiyordu. Ama mecburlardı işte... Sabretmeli ve susmalıydı..

Nurcan sofrayı toplamış, bulaşığı yıkamış ve dışarı çıkmak için hazırlanmıştı. Yanına baş örtüsüde almış, çantasına itinayla yerleştirmişti. Nurcan'ın anneside yılların yüzüne yansıttığı yorgun ifadeye inat tebessüm etmeye çalışıyordu. Beraberce Nurcan'ın annennesinin olduğu yere doğru yola koyuldular.

...

..

Nurcan; annesinin ağlarken söylediği sözler karşısında gözyaşlarını tutamamış ağlamaya başlamıştı. Nurcan'ın annesi:

-Anammm kusura bakma bu bayram ziyaretine geç geldim. Beni bırakıp nerelere gittin anammm. Sen gittikten sonra kıymetini anladım, varlığında sana hakettiğin değeri gösteremeğim için affet beni anammm. Bana hakkını helal et anammm. Benide yanına al, benide yanına çağır anamm. Burada çok yalnızım çok sıkılıyorum anammmm..

Nurcan'ın annesi; elinde ki dua kitabından duaları okuyor, arada gözyaşlarını tutamayıp kendisini duyup duymadığını bilmeden mezarda yatan annesiyle konuşuyordu.

Nurcan ise annesi öldüğünde onun mezarı başında da aynı ağıtları yakacağını düşünerek, bu değişmez kadere dur demek istiyordu.

Bu kısa hikayeyi bugün mesaiden çıkmaya 15 dakika var iken yazdım.. Düşüncelerinizi merak ediyor yorumlarınızı bekliyorum.