Sevsem mi Sevmesem mi?

Biricik dostum Nurcan beni sobelemiş. Sobe konusu da evde sevmediğimiz şeyler.

Şeyden kasıt ne bilmiyorum ama sevmediğim bir çok konu var. Sevmediğim hususlar benim evimin içinde, gözümün önünde olduğu zaman daha da can sıkıcı oluyor.

Yalnızlığı sevdiğimi düşünüyordum. Zati sevdiğim yalnızlık değilmiş, kendimle baş başa kalmakmış. Yani evde yalnız olmayayım ama ihtiyacım olduğunda kendimle baş başa kalayım. Yalnızlığı sevmiyorum yani...

Bahar mevsiminde kırlangıçlar penceremin üst kısmına yuva yapıyorlar. Üreme sezonu açıldığında bir hareketlenme başlıyor penceremin önünde. Arada pencereye çıkar gözlemlerdim onları. Minicik yavrular cik cik ötüyor, anne kırlangıç ağzında onlara yemek getiriyordu. Ben pencereden baktığım zaman yavru kuşlar seslerini kesiyor , anne kırlangıç ise havada tehdit uçuşlarını yapıyordu. Buraya kadar her şey güzeldi, sevmediğim şey ise her hafta penceremin kenarında ki kuş kakalarını temizlemek zorunda olmam. Pencerede büyük olduğu için ve yüksek katta oturduğumdan cama çıkıp silemiyorum ve ne pencere kenarlarını pırıl pırıl yapana kadar silebiliyorum, ne de kırlangıçların altlarını bezleyebiliyorum. :)) Bir ara bu uçuk fikir aklımda dolanıp durmuştu. Kırlangıçlar içinde çocuk bezi gibi bez yapsalarda alsam diyordum :)) Gerçi burda yağmur eksik olmadığından, cam silmiyorum pek, ama pencere kenarında ki kaka görüntüsüde pek hoş durmuyor :)))

Bazen temiz yönüm ağır basıyor, gün içerisinde kırk kere evi siliyorum, tezgahın üstünde bir tek bulaşık bırakmıyorum. Bazen ise evde her yeri toz kaplıyor, bulaşık birikiyor ama banamısın demiyor, aldırmıyorum bile. Evin dağınık ve pis olmasını sevmiyorum ama bazen bu benim için sorun olmuyor... Ruh halim her şeyin kararını veriyor. Ne çok dağınıklığı ne de çok temiz insanları sevmiyorum. Herşeyin normali güzel...

Ben evin içinde iş peşinde koşuştururken veya mutfakta yemek-bulaşık vs ile uğraşırken, içerde birilerinin boş boş durmasını hiç mi hiç sevmiyorum. Ben bir işle uğraşırken oturan insanlar bana acayip batar. Hiç yoktan başlarına iş çıkartırım o yüzden veya seslenirim mutfağa getirtirim. Veya mutfak dolaplarının kapılarını tak tuk diye çarpıtır, ses çıkartırım içerde rahat oturanı da rahatsız ederim. Hiç acımam :D

Rahatlığa ve vurdumduymazlığa katlanamam mesela. Evde bir iş acil yapılması gerekiyorsa hemen yapılmalı.

Paylaşmayı severim, vermekten hiç korkmam.. İstenmeden vermek ise en sevdiğim verme türü (verme türüde ne oluyorsa :)) Ama bazı özel eşyalarım hariç. Bilgisayarım mesela... Başkaları başına oturduğu zaman nasılda kıymete biniyor gözümde... Bilgisayar insanda uyuşturucudan daha fazla bağımlılık yaptığı kesin...

Evimde beni rahatsız eden pek bir şey yok, zati genelde herşey benim istediğim gibi oluyor... İstediğim gibi olmadığı zaman sorunların başlayacağını biliyorum. İş yerinde yaşadığım strese inat burası benim sığınağım. Evimi seviyorum ay ben. Nurcan sağol kız. Sayende bir şeyi hatırladım. Evimin değerini bilmem gerektiğini....

Bende kimleri sobelesem acaba?

Hüseyin Soykök :) ve Kelebek Gibi (Yazıma yorum yazdığına pişman olmazsın inşallah :)) elim sizde... Ya da bu yazımı okuyupta kimler evdeki sevmedikleri şeyleri düşünüp bende yazmak istiyorum derse sobeledim hepinizi. Elim sizde...